Wout van Aert triomfeert op Montmartre: een solozege voor de geschiedenisboeken… Read more…
De Tour de France 2025 kende een dramatisch en heroïsch slotstuk. Terwijl Tadej Pogačar zijn vierde eindoverwinning veiligstelde, stal Wout van Aert de show in de laatste rit naar Parijs. Op de iconische Montmartre, waar de regen en spanning de koers kleurden, leverde de Belgische kampioen een van de meest indrukwekkende prestaties van zijn carrière. Zijn solovlucht in de slotkilometers, culminerend in een zege op de Champs-Élysées, bewees nogmaals zijn klasse en veelzijdigheid.
Een etappe onder dreigende wolken
De laatste dag van de Tour de France staat traditioneel bekend als een soort ceremonie voor de eindwinnaar. Toch was dit jaar anders. Het peloton vertrok in regenachtige omstandigheden, wat voor extra spanning zorgde. Organisator ASO besloot de tijden voor het algemeen klassement te neutraliseren, zodat de klassementsrenners geen risico hoefden te nemen. Dat opende de deur voor een strijd puur om de dagzege.
Voor Van Aert betekende dit een kans om zijn Tour in schoonheid af te sluiten. Na een seizoen vol hoogte- en dieptepunten, en een zwaar programma met onder meer de Giro d’Italia, voelde hij zich bevrijd van druk. “Ik wist dat dit mijn kans was om te laten zien dat ik er nog altijd sta,” vertelde hij na afloop geëmotioneerd.
De aanval op Montmartre
De slotfase van de rit werd gekleurd door de klim naar Montmartre, een nieuwigheid in het Tourparcours. De smalle, natte wegen maakten het bijzonder gevaarlijk, maar ook spectaculair. Terwijl sprintersploegen zich voorbereidden op de gebruikelijke massasprint, besloot Van Aert iets anders.
Met nog ongeveer 350 meter te gaan op de klim plaatste hij een vernietigende versnelling. Niemand kon zijn wiel houden. Zelfs Pogačar, die de Tour al in handen had, moest passen. Van Aert vloog alleen naar boven, gedragen door de duizenden toeschouwers die de Parijse straten vulden. Het was een explosie van kracht en timing, zoals alleen hij dat kan.
De Champs-Élysées als toneel van glorie
Na de top van Montmartre volgde een korte afdaling richting de Champs-Élysées. De regen maakte het glad, maar Van Aert hield de controle. Zijn voorsprong bleef intact, en de achtervolgers kwamen niet meer dichterbij. Op de kasseien van de Champs-Élysées, waar normaliter de sprinters koning zijn, reed hij triomfantelijk solo richting de meet.
Het was zijn tweede overwinning ooit op de Champs-Élysées, maar deze voelde extra bijzonder. Niet in een sprint, maar in een solo vol lef en karakter. Het publiek ging uit zijn dak, en zelfs neutrale toeschouwers erkenden: dit was een van de mooiste finales in de recente geschiedenis van de Tour.
Emoties na de finish
Na de streep barstte Van Aert in tranen uit. De emoties van een lang en slopend seizoen kwamen los. “Ik was niet voorbereid op deze gevoelens,” bekende hij. “Toen ik aanviel, wist ik niet of ik het zou volhouden. Pas in de laatste honderd meter voelde ik dat het echt zou lukken. Dit is een moment dat ik nooit meer vergeet.”
Zijn ploeggenoten en staf verwelkomden hem als een held. Ook de internationale pers reageerde lovend. CyclingNews sprak van een “stunning solo victory”, terwijl Reuters het omschreef als een “krachttoer die de Tour een onvergetelijk slot gaf”.
Een uniek palmares
Met deze zege voegde Van Aert opnieuw een hoofdstuk toe aan zijn indrukwekkende palmares. Hij is inmiddels een van de weinige renners die zowel massasprints, zware bergetappes, tijdritten als klassieke ritten op zijn naam heeft staan in de Tour. De overwinning op Montmartre bevestigde zijn status als een van de meest veelzijdige renners ooit.
Daarnaast was dit zijn tiende ritzege in de Tour de France, een mijlpaal die hem plaatst tussen de grote namen van de wielersport. Voor België betekende het bovendien een triomf om trots op te zijn, zeker gezien de lange traditie van landgenoten in de Tourgeschiedenis.
Symboliek van de zege
Wat deze overwinning extra bijzonder maakte, was de symboliek. Montmartre, bekend als kunstenaarswijk in Parijs, werd voor één dag het canvas waarop Van Aert zijn meesterwerk schilderde. De regen, de kasseien en de Parijse daken vormden het decor voor een heroïsche prestatie. Wieleranalisten spraken zelfs van “de wederopstanding van Wout van Aert” na een seizoen waarin zijn vorm vaak werd betwijfeld.
Voor Van Aert zelf was het ook een persoonlijke overwinning. Na zijn zware val in het voorjaar en de twijfels rond zijn explosieve kracht, bewees hij dat hij nog altijd kan schitteren op het hoogste niveau. Zijn overwinning gaf niet alleen hemzelf, maar ook zijn ploeg een enorme boost.
De erfenis van Parijs 2025
De finale van de Tour 2025 zal de geschiedenisboeken ingaan als een van de meest memorabele slotritten ooit. Waar Pogačar geschiedenis schreef met zijn vierde Tourzege, was het Van Aert die de harten van de fans stal met zijn moedige aanval.
Voor de Belg betekent het dat hij zijn seizoen met vertrouwen kan afsluiten. Hoewel hij het WK en EK dit jaar overslaat, kijkt hij vooruit naar de najaarsklassiekers. Daar kan hij opnieuw jagen op zeges die zijn veelzijdigheid onderstrepen.
Conclusie
Wout van Aert’s overwinning op Montmartre in de Tour de France 2025 was meer dan een ritzege: het was een symbool van veerkracht, lef en pure klasse. In de stromende regen van Parijs bewees hij dat hij nog altijd een van de grootste renners van zijn generatie is. Terwijl Pogačar de gele trui vierde, was het Van Aert die de show stal – met een aanval die nog jaren in de herinnering van wielerfans zal blijven hangen.
Leave a Reply