‘Wacht… Jij reed de Tour de France?’ – Nieuwe documentaire onthult het vergeten vrouwen-Tourverhaal dat in 2009 verdween…Lees Verder…
Voor veel wielerfans roept de Tour de France beelden op van overvolle bermen, de gele trui en legendarische duels in de Alpen en Pyreneeën. Maar achter het spektakel van de mannenkoers gaat een vrijwel vergeten verhaal schuil: er bestond ooit ook een vrouwen-Tour de France. Ze bestond, bloeide kort, en verdween vervolgens bijna geruisloos in 2009. Een nieuwe documentaire brengt dit vergeten hoofdstuk van de wielergeschiedenis opnieuw onder de aandacht – en stelt ongemakkelijke vragen over waarom de koers verdween en wat de toekomst brengt.
Vergeten kampioenen
De documentaire, getiteld What Do You Mean You Raced the Tour de France?, ontleent zijn naam aan de ongeloofwaardige reacties die oud-rensters nog steeds krijgen wanneer ze vertellen over hun ervaringen. De Franse regisseur Élodie Marchand brengt in de film persoonlijke getuigenissen samen van wielrensters die de vrouwen-Tour reden. De koers liep vaak parallel aan die van de mannen, maar kende nauwelijks media-aandacht, financiële steun of officiële erkenning.
“Het is alsof je iemand vertelt dat je de Mount Everest hebt beklommen, en ze enkel hun schouders ophalen,” zegt voormalig renster Jeannie Longo in de film. “We reden dezelfde wegen, dezelfde bergen, dezelfde hitte en regen – en toch vragen mensen vandaag nog of het wel echt gebeurd is.”
De vrouwenkoers, die halverwege de jaren tachtig officieel werd gelanceerd, betekende een enorme stap vooruit. Rensters uit de hele wereld reisden naar Frankrijk om zich te meten op etappes die net zo zwaar waren als die van de mannen. Voor even leek het vrouwenwielrennen zijn grote podium gevonden te hebben. Maar in 2009 was het voorbij.
Waarom verdween de vrouwen-Tour?
De redenen zijn veelzijdig: financiële problemen, gebrek aan sponsors en spanningen met organisatoren. Ondanks het talent en de doorzettingskracht van de rensters, ontbrak het aan structurele steun.
“Er was geen tv-dekking, geen grote sponsors, geen feestgedruis,” vertelt de Nederlandse oud-renster Mirjam Melchers in de documentaire. “We fietsten door hetzelfde Frankrijk, maar we waren onzichtbaar.”
Ondertussen groeide de mannen-Tour uit tot een wereldwijd fenomeen, met miljoenen kijkers en gigantische commerciële belangen. Het contrast is schrijnend: terwijl de mannen steeds groter werden, werd de vrouwenkoers opzijgeschoven.
In 2009 was de rek eruit. Te weinig geld, te weinig steun, en de vrouwen-Tour verdween stilletjes van de kalender. Voor de rensters, die droomden van een eigen gele trui, bleef enkel de herinnering over.
Een vergeten verhaal in de schijnwerpers
Marchands documentaire is meer dan een terugblik – het is een herwaardering. Met zeldzame beelden, oude krantenknipsels en aangrijpende interviews geeft de film de rensters hun podium terug.
“We wilden deze vrouwen hun plaats in de geschiedenis teruggeven,” aldus Marchand. “Ze verdienen het om herinnerd te worden, niet als voetnoot in de wielergeschiedenis, maar als pioniers die vochten voor een plek die hen nooit volledig gegund werd.”
De timing van de film is opvallend. Sinds de herlancering van de Tour de France Femmes in 2022 staat het vrouwenwielrennen opnieuw in de spotlights. Met grote sponsors, live-uitzendingen en internationale aandacht lijkt het tij eindelijk te keren. Sterren als Annemiek van Vleuten en Demi Vollering rijden voort op een fundament dat decennia geleden gelegd werd.
Emotionele getuigenissen
De meest indrukwekkende momenten in de film zijn de persoonlijke verhalen van rensters die zich genegeerd voelen. Velen vertellen hoe pijnlijk het is dat zelfs jongere wielerfans niet weten dat de vrouwen-Tour ooit bestond.
De Italiaanse renster Fabiana Luperini zegt: “Wanneer ik mijn nichtjes vertel dat ik de Tour de France heb gereden, lachen ze. Ze denken dat ik het verwar met iets anders. Dat doet meer pijn dan de zwaarste bergetappe.”
Andere rensters schetsen de harde realiteit: weinig of geen salaris, reizen op een krap budget, slapen in auto’s en zonder de professionele begeleiding die de mannen vanzelfsprekend kregen.
Oproep tot erkenning
De documentaire is niet alleen nostalgie; het is ook een aanklacht. Marchand en de rensters hopen dat de film leidt tot officiële erkenning van de vrouwen-Tour in de wielerboeken.
Volgens historici versterkt het negeren van de vrouwenkoers het idee dat ze nooit belangrijk was. “Sportgeschiedenis gaat niet alleen over winnaars,” zegt historica Isabelle Roussel in de film. “Het gaat ook over wie mocht meedoen, wie genegeerd werd, en wie ondanks alles bleef vechten. De vrouwen-Tour is essentieel om de volledige geschiedenis van het wielrennen te begrijpen.”
Hoopvolle toekomst
Met de Tour de France Femmes keert de aandacht eindelijk terug. Wat in 2009 als een tragisch einde voelde, lijkt vandaag een nieuw begin. De documentaire plaatst de vergeten rensters in de bredere lijn van het wielrennen, en laat zien dat hun strijd niet vergeefs was.
De vrouwen die ooit genegeerd werden, worden nu gevierd als baanbrekers. En voor nieuwe generaties wielerfans zal de reactie “Wacht… jij reed de Tour de France?” niet langer ongeloof uitdrukken, maar respect en bewondering.
Zoals Marchand het samenvat: “Ze zijn ooit uitgewist. Deze keer schrijven we ze opnieuw in de geschiedenis.”
Leave a Reply